بررسی ارتباط پلی مورفیسم ژن گیرنده پروژسترون با سقط مکرر خودبه خودی: یک گزارش کوتاه

چکیده زمینه و هدف: سقط های مکرر خودبه خودی به عنوان یک رویداد تکرارپذیر از دو یا بیشتر سقط قبل از هفته 20 تعریف می شود. در سقط مکرر به عنوان یک بیماری چندعاملی مسائل متعددی دخیل است و نقص ژنتیکی به عنوان یکی از عوامل عمده خطر برای سقط مکرر مطرح می باشد. به نظر می رسد وجود پلی مورفیسم در ژن گیرنده پروژسترون یکی از عوامل ژنتیکی دخیل در وقوع سقط مکرر باشد. هدف از این مطالعه، بررسی ارتباط پلی مورفیسم ژن گیرنده پروژسترون با سقط مکرر می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی 50 زن با سابقه سقط مکرر خودبه خودی با علت نامشخص به عنوان گروه بیمار و 50 زن بدون سابقه سقط مکرر و دارای حداقل 2 باروری موفق به عنوان گروه شاهد انتخاب شدند. برای بررسی پلی مورفیسم های g1031c و g1978t در ژن گیرنده پروژسترون از تکنیک arms-pcr استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون مجذور کای و آزمون دقیق فیشر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: برای پلی مورفیسم g1031c فراوانی آلل های gg، cc و gc به ترتیب در افراد گروه کنترل 72%، 6% و 22% و در افراد گروه بیمار 54%، 16% و 30% بود (008/0=p). برای پلی مورفیسم g1978t نیز فراوانی آلل های gg، tt و gt به ترتیب در افراد گروه کنترل 76%، 0% و 24% و در افراد بیمار 70%، 2% و 28% مشاهده شد که اختلاف در مورد این پلی مورفیسم در دو گروه معنی دار نبود. نتیجه گیری: پلی مورفیسمg1031c  ممکن است با وقوع سقط مکرر مرتبط باشد اما ارتباطی بین پلی مورفیسمg1978t   و ایجاد سقط مکرر در جمعیت مورد مطالعه یافت نگردید. بنابراین مطالعه پلی مورفیسم g1031c در جمعیت های بزرگتر ممکن است تأیید کننده آن به عنوان مارکر تشخیصی در استعداد ابتلاء به سقط مکرر باشد. واژه های کلیدی: چند شکلی تک نوکلئوتیدی، پلی مورفیسم، ژن گیرنده پروژسترون، سقط های مکرر خودبه خودی